analiza rentgenowska
Encyklopedia PWN
metoda analizy chem. polegająca na badaniu charakterystycznego widma rentgenowskiego;
krystalografia rentgenowska, rentgenografia,
dział krystalografii obejmujący metody badania monokryształów i ciał polikrystalicznych wykorzystujące dyfrakcję promieni rentgenowskich na sieciach przestrzennych kryształów (dyfrakcja fal).
gazowana lub próżniowa lampa elektronowa, służąca do wytwarzania promieniowania rentgenowskiego w wyniku nadania elektronom dużej prędkości w polu elektrostatycznym, a następnie gwałtownego ich zatrzymania w tarczy anody (antykatody).
rentgenostrukturalna analiza, strukturalna analiza kryształów,
jeden z działów krystalografii obejmujący metody obliczeniowe mające na celu określanie pozycji atomów w komórce elementarnej kryształu, na podstawie natężeń wiązek promieni rentgenowskich odbitych od płaszczyzn sieciowych tego kryształu, rejestrowanych metodami goniometrycznymi (goniometr rentgenowski) lub dyfraktometrycznymi (dyfraktometr rentgenowski).
fluorescencja polegająca na emisji promieniowania rentgenowskiego;
